بازگرداندن تعادل قلیایی بدن با PEMF
فهرست مطالب:
1-حفظ تعادل آلکالن بدن با PEMF
2- برقراری PH خنثی
3- قلیایی شدن بدن شما
4- قلیایی سیستمیک
5- قلیایی موضعی
6- بکارگیری دستگاه PEMF
برقراری تعادل قلیایی بدن یکی از مهمترین فاکتورهایی است که برای سلامتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است . وکتاب های زیادی در این زمینه وجود دارد.
حفظ PH خنثی:
PH خون ما در یک محدوده بسیار محدود حفظ می شود – خنثی، که کمی قلیایی تر از آب خالص است. اگر pH کمتر از محدوده بهینه باشد، نتیجه اسیدوز است. اگر PH از محدوده بهینه بالاتر رود، نتیجه آلکالوز است. اگرچه بسیار متفاوت است، اما هر دو خطرناک هستند. به همین دلیل است که بدن در حفظ pH بسیار جدی است. این کار را به عنوان یک اولویت نسبت به سایر عملکردهای حفظ خود انجام می دهد.
خوردن یک نوشیدنی قلیایی لزوماً تعادل قلیایی را در بدن باز نمی‌گرداند. مسئله فقط این نیست که چه چیزی می خورید، بلکه نحوه واکنش بدن شما به آنچه به آن می دهید نیز مهم است. علاوه بر این، در زمان فعالیت طبیعی در بدن نیز تغییراتی در PH خون انجام می شود. به عنوان مثال، ورزش هوازی به دلیل تجزیه بافت ها و نیاز بدن به متابولیسم این مواد زائد، باعث ایجاد اسیدیته در بافت ها می شود. ایجاد رادیکال های آزاد در حین ورزش همراه با افزایش اکسیژن نیز باعث برهم خوردن PH خون می شود.
قلیایی کردن بدن شما
اگر بدن بیش از حد قلیایی شود، مثلاً با تزریق داخل وریدی بی کربنات، کلیه ها برای بازگرداندن pH به حالت خنثی بسیار سخت کار می کنند. از طرف دیگر، اگر PH بدن کاملا اسیدی باشد، تزریق بی کربنات به بازیابی سریعتر pH کمک می کند و کلیه ها کار کمتری برای انجام دادن خواهند داشت. بیشتر فرآیندهای متابولیک در بدن به حالت ثابت pH در محدوده خنثی بستگی دارد. اگر pH خون بیش از حد قلیایی شود، عملکرد متابولیک طبیعی نخواهد بود. قلیاهای بسیار قوی مانند لیمو در واقع می توانند سوختگی قلیایی بافت ها را ایجاد کنند. بنابراین، ما می توانیم نتیجه بگیریم که قلیایی بودن محض هدف نیست.
اسیدهای موجود در معده به طور معمول غذاهای قلیایی مصرف شده به صورت خوراکی را خنثی می کنند. لوزالمعده که مایع قلیایی حاوی آنزیم ها را تولید می کند، به خنثی کردن مایعات اسیدی که از معده خارج می شود کمک می کند. بنابراین، می بینید که بدن خود مکانیسم های ترمیمی و متعادل کننده زیادی دارد که وقتی به حال خود رها شود و تحت فشار قرار نگیرد، می تواند pH را درحالت خنثی و متعادل نگه دارد.
طرق حفظ PH زمانیکه بدن بیش از حد قلیایی است
قلیایی بودن بیش از حد دو نوع است : سیستمیک و موضعی.
قلیاییت سیستمیک
در ذهن من، قلیاییت سیستمیک کمتر از موضعی مرتبط است. اگر بدن به دلیل فعالیت متابولیک ویا رژیم غذایی بیش از حد به حالت اسیدی رانده شود، بدن این حالت های موقت را با عملکرد بافری مناسب توسط کلیه ها دوباره متعادل می کند. در این شرایط، بهتر است سطوح رژیم غذایی و فعالیتی را حفظ کنید که بدن را خیلی به حالت اسیدی سوق ندهد، حتی اگر موقتی باشد. اگر نمی توان از این امر اجتناب کرد، بهترین کار بعدی حمایت از کلیه ها برای انجام کارشان است، یعنی خنثی کردن حالت اسیدی.
PEMF ها به دلیل عملکردشان بر روی اندام ها ، به عملکرد متابولیکی اندام تحت درمان کمک می کنند. به عنوان مثال، یک کلیه با عملکرد نادرست یا نابهینه، نمی تواند تنظیمات الکترولیت مناسب را برای متعادل کردن مجدد pH انجام دهد. استفاده از مکمل هایی که به تعادل ردوکس ( کاهش اکسیداسیون )کمک می کنند می تواند مفید باشد. مهم نیست که چه اتفاقی می افتد، وقتی بدن به طور منظم در معرض PEMFs قرار می گیرد (به ویژه PEMF های تمام بدن یا برنامه های موضعی که کلیه ها را درمان می کنند) کلیه ها عملکرد مطلوبی خواهند داشت.
قلیاییت موضعی
به عقیده من، جایی که PEMF ها می توانند بیشترین کمک را داشته باشند، در بافت های موضعی است. التهاب، عفونت، سمیت، دژنراسیون، تروما و غیره باعث ایجاد اسیدیته موضعی در بافت ها یا اندام های خاص می شود. بدن تمام تلاش خود را برای بازگرداندن عملکرد طبیعی به این بافت ها انجام می دهد و در نتیجه pH موضعی متعادل می شود. بنابراین، هدف بازگرداندن pH نیست، زیرا لزوماً علت عدم تعادل pH را از بین نمی برد. هدف از بین بردن علت عدم تعادل است، و اینجاست که PEMF ها خارق العاده هستند.
میدان های مغناطیسی خون رسانی به بافت محلی را بهبود می بخشد، التهاب مزمن را کاهش می دهد، بازسازی و ترمیم بافت را تحریک می کند، ادم را کاهش می دهد (که به خودی خود اسیدیته موضعی را به طور چشمگیری افزایش می دهد) از جمله موارد دیگر. حتی با در نظر گرفتن این عملکردهای اساسی PEMF ها، می توانید نتیجه بگیرید که بافت ها سریعتر بهبودی می یابند ، و زنده بودن و عملکرد مطلوب را بازیابی می کنند.
هر چه بافت های موضعی متعادل تر و سالم تر باشند، تعادل سیستمیک بیشتری ایجاد می شود. مقادیر قابل توجهی از اسیدیته یا عدم تعادل بافت موضعی به وضوح کل بدن را تحت تأثیر قرار می دهد. ترکش در انگشت پا باعث ایجاد التهاب و اسیدیته موضعی می‌شود، اما احتمالاً تأثیر قابل‌توجهی بر کل ارگانیسم یا تغییر pH سرم نخواهد داشت. اما اگر ضایعه به یک عفونت شایع تبدیل شود و کل پا را آلوده یا درگیر کند، ممکن است PH کل بدن تحت تاثیر قرار گیرد. اگر عفونت به گسترش ادامه دهد، می تواند سپسیس ایجاد کند و بر pH کل ارگانیسم تأثیر بگذارد.
باید تاکید کنم که قلیایی کردن بدن لزوما کمکی نمی کند، زیرا کلیه ها حتی حالت قلیایی (البته موقت) را به خود می گیرند و آن را به حالت خنثی برمی گردانند. بنابراین در ذهن من به طور کلی قلیایی شدن سیستمیک، با توجه به عملکرد کلیه، امری مبهم است. عدم تحمیل بار متابولیک قلیایی بالا در بدن احتمالاً استراتژی بهتری است.
استفاده از PEMF
موضوع قلیاییت به آن سادگی نیست که برخی دوست دارند آن را به تصویر بکشند. PEMF ها در نهایت آسیب های گسترده ارگانیسم را خنثی نمی کنند و به تنهایی کار را انجام نمی دهند. با این حال، آنها برای درمان علت عدم تعادل کار می کنند، نه فقط برای اصلاح خود عدم تعادل.
PEMF ها می توانند مزایای قابل توجهی در بازگرداندن قلیایی و نرمال بودن بدن در محدوده های خاص داشته باشند، و مهم نیست که چه چیزی می تواند کمکی فوق العاده مفید برای مبارزه با عوامل بی شمار اسیدیته باشد. برای اکثر افراد، حداقل، استفاده منظم از PEMFs می تواند به بدن کمک کند تا وضعیت بهتری از قلیایی بافت موضعی را از طریق کاهش التهاب و بهبود گردش خون حفظ کند. با ترکیب چندین ناحیه بافتی که به طور همزمان با سیستم PEMF متعادل می شوند، کل بدن سود می برد. اگر بدن در حال از کار افتادن است و به شدت اسیدی می شود (مانند کتواسیدوز دیابتی یا ایست قلبی، برای مثال)، استفاده از PEMFs احتمالاً در کنار درمان های سنتی نجات پزشکی، تعادل را با سرعت بیشتری بازیابی می کند.
دکتر داود آذرنگی
متخصص مغز و اعصاب
مکز تخصصی مغز و اعصاب و روان ذهن برتر ایرانیان